9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/1

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/3

(1)

Kwoty cen reprezentatywnych oraz dodatkowych należności stosowanych przy przywozie cukru białego, cukru surowego oraz niektórych syropów zostały ustalone na rok gospodarczy 2009/10 rozporządzeniem Komisji (WE) nr 877/2009 (3). Te ceny i kwoty zostały ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (UE) nr 190/2010 (4).

(2)

Zgodnie z zasadami i warunkami określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 951/2006 dane, którymi dysponuje obecnie Komisja, stanowią podstawę do korekty wymienionych kwot,

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/5

(1)

Zgodnie z art. 6 ust. 2 dyrektywy 91/414/EWG w dniu 7 maja 2004 r. Zjednoczone Królestwo otrzymało od Bayer CropScience wniosek o włączenie substancji czynnej o nazwie fluopikolid do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG. W decyzji Komisji 2005/778/WE (2) potwierdzono, że przedłożona dokumentacja jest „kompletna”, tzn. uznano, iż zasadniczo spełnia ona wymogi dotyczące danych i informacji przewidziane w załącznikach II i III do dyrektywy 91/414/EWG.

(2)

Wpływ tej substancji czynnej na zdrowie człowieka i środowisko naturalne został poddany ocenie zgodnie z przepisami ustanowionymi w art. 6 ust. 2 i 4 dyrektywy 91/414/EWG w odniesieniu do zakresu zastosowań proponowanych przez wnioskodawcę. W dniu 12 grudnia 2005 r. wyznaczone państwo członkowskie pełniące rolę sprawozdawcy przedłożyło projekt sprawozdania z oceny.

(3)

Sprawozdanie z oceny zostało zweryfikowane przez państwa członkowskie i EFSA i przedstawione Komisji w dniu 4 czerwca 2009 r. w formie sprawozdania naukowego EFSA poświęconego fluopikolidowi (3). Sprawozdanie to zostało zweryfikowane przez państwa członkowskie oraz Komisję w ramach Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt i sfinalizowane w dniu 27 listopada 2009 r. w formie sprawozdania z przeglądu dotyczącego fluopikolidu, opracowanego przez Komisję.

(4)

Jak wykazały różnorodne badania, można oczekiwać, że środki ochrony roślin zawierające fluopikolid zasadniczo spełniają wymogi określone w art. 5 ust. 1 lit. a) i b) oraz w art. 5 ust. 3 dyrektywy 91/414/EWG, w szczególności w odniesieniu do zastosowań, które zostały zbadane przez Komisję i wyszczególnione w jej sprawozdaniu z przeglądu. Należy zatem włączyć fluopikolid do załącznika I do wymienionej dyrektywy w celu zapewnienia we wszystkich państwach członkowskich możliwości udzielania zezwoleń na środki ochrony roślin zawierające tę substancję czynną zgodnie z przepisami tej dyrektywy.

(5)

Bez uszczerbku dla tego ustalenia należy uzyskać dalsze informacje na temat pewnych szczegółowych kwestii. Artykuł 6 ust. 1 dyrektywy 91/414/EWG stanowi, że włączenie substancji do załącznika I może być uzależnione od spełnienia określonych warunków. W odniesieniu do fluopikolidu właściwe jest, aby powiadamiający przedstawił dalsze informacje o oddziaływaniu metabolitu M15 na wody gruntowe.

(6)

Nie naruszając określonych w dyrektywie 91/414/EWG zobowiązań wynikających z włączenia substancji czynnej do załącznika I, państwom członkowskim należy dać sześć miesięcy, licząc od daty włączenia, na dokonanie przeglądu istniejących zezwoleń tymczasowych dotyczących środków ochrony roślin zawierających fluopikolid w celu spełnienia wymogów ustanowionych w dyrektywie 91/414/EWG, w szczególności jej art. 13, oraz stosownych warunków określonych w załączniku I. Państwa członkowskie powinny zastąpić istniejące tymczasowe zezwolenia zezwoleniami pełnymi, wprowadzić do nich zmiany lub wycofać je zgodnie z przepisami dyrektywy 91/414/EWG. W drodze odstępstwa od powyższego terminu, należy przyznać więcej czasu na przedłożenie i ocenę pełnej dokumentacji wyszczególnionej w załączniku III dla każdego środka ochrony roślin i każdego zamierzonego zastosowania, zgodnie z jednolitymi zasadami ustanowionymi w dyrektywie 91/414/EWG.

(7)

Należy zatem odpowiednio zmienić dyrektywę 91/414/EWG.

(8)

Środki przewidziane w niniejszej dyrektywie są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

a)

w przypadku środka zawierającego fluopikolid jako jedyną substancję czynną, w razie potrzeby zmienią lub wycofają zezwolenie najpóźniej do dnia 30 listopada 2011 r.; lub

b)

w przypadku środka zawierającego fluopikolid jako jedną z kilku substancji czynnych, w razie potrzeby zmienią lub wycofają zezwolenie do dnia 30 listopada 2011 r. lub w terminie określonym dla takiej zmiany lub wycofania we właściwej dyrektywie lub dyrektywach włączających odpowiednią substancję lub substancje do załącznika I do dyrektywy 91/414/EWG, w zależności od tego, która z tych dwóch dat jest późniejsza.

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/8

(1)

Dnia 16 kwietnia 2003 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2003/280/WPZiB wspierające skuteczne wykonanie mandatu MTKJ (1).

(2)

Dnia 30 marca 2004 r. Rada przyjęła wspólne stanowisko 2004/293/WPZiB odnawiające środki wspierające skuteczne wykonanie mandatu Międzynarodowego Trybunału Karnego dla Byłej Jugosławii (MTKJ) (2).

(3)

Wspólne stanowisko 2004/293/WPZiB zostało po raz ostatni przedłużone wspólnym stanowiskiem 2009/164/WPZiB z dnia 26 lutego 2009 r. przedłużającym obowiązywanie środków wspierających skuteczne wykonanie mandatu Międzynarodowego Trybunału Karnego dla Byłej Jugosławii (MTKJ) (3), do dnia 16 marca 2010 r.

(4)

Osoby postawione w stan oskarżenia przez MTKJ wciąż pozostają na wolności; istnieją również dowody, że są one wspierane w dążeniach do uniknięcia wymiaru sprawiedliwości.

(5)

Należy przedłużyć obowiązywanie środków przewidzianych we wspólnym stanowisku 2004/293/WPZiB o kolejne 12 miesięcy,

a)

jako państwo przyjmujące międzynarodowej organizacji międzyrządowej;

b)

jako państwo przyjmujące międzynarodowej konferencji zwołanej przez Organizację Narodów Zjednoczonych lub pod jej auspicjami;

c)

na mocy umowy wielostronnej przyznającej przywileje i immunitety; lub

d)

na mocy traktatu pojednawczego z 1929 r. (traktat laterański) zawartego między Stolicą Apostolską (Państwem Watykańskim) a Włochami.

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/17

(1)

Na mocy dyrektywy 95/46/WE państwa członkowskie są zobowiązane zapewnić, by przekazanie danych osobowych do państwa trzeciego miało miejsce tylko wtedy, gdy dany kraj trzeci zapewni właściwy poziom ochrony i gdy przed przekazaniem dopełni się wymogów zawartych w przepisach państw członkowskich wdrażających pozostałe przepisy dyrektywy.

(2)

Komisja może stwierdzić, że kraj trzeci gwarantuje właściwy poziom ochrony. W takim przypadku dane osobowe można przekazywać z państw członkowskich bez konieczności zapewniania dodatkowych gwarancji.

(3)

Na mocy dyrektywy 95/46/WE poziom ochrony danych osobowych powinien być oceniany w świetle wszystkich okoliczności dotyczących operacji przekazania danych lub zestawu takich operacji, ze szczególnym uwzględnieniem szeregu elementów mających znaczenie przy transferze, wyszczególnionych w art. 25 ust. 2 dyrektywy.

(4)

Uwzględniając różne podejście do ochrony danych osobowych w krajach trzecich, należy przeprowadzać ocenę adekwatności ochrony, a każda decyzja na podstawie art. 25 ust. 6 dyrektywy 95/46/WE powinna być wydawana i wykonywana w sposób, który arbitralnie lub w sposób nieusprawiedliwiony nie prowadzi do dyskryminacji państw trzecich lub dyskryminacji między państwami trzecimi, w których występują podobne warunki, ani nie stwarza ukrytych barier handlowych, biorąc pod uwagę obecne zobowiązania międzynarodowe Wspólnoty.

(5)

Wyspy Owcze są samorządną wspólnotą w ramach Królestwa Danii. Wyspy Owcze nie przystąpiły do Wspólnoty Europejskiej wraz z Danią w 1973 r. Powinny zatem zostać uznane za kraj trzeci w rozumieniu dyrektywy 95/46/WE.

(6)

Ustawa o autonomii Wysp Owczych dzieli wszystkie dziedziny polityki na dwie główne grupy. Za sprawy dotyczące wyłącznie Wysp Owczych odpowiada administracja rządowa i regulowane są one lokalnymi przepisami, podczas gdy sprawy wspólne należą do sfery odpowiedzialności Królestwa Danii. Niniejsza decyzja dotyczy wyłącznie przesyłania danych osobowych przez Wspólnotę podmiotom na Wyspach Owczych, które podlegają ustawie o przetwarzaniu danych osobowych (3) (ustawie Wysp Owczych o ochronie danych osobowych). Ustawa nie dotyczy przetwarzania danych w ramach działalności prowadzonej przez władze Królestwa Danii, czyli Wysokiego Komisarza do spraw Wysp Owczych (Rigsombudsmanden), sądu Wysp Owczych (Sorenskriveren), komisarza Wysp Owczych (Politimesteren på Færøerne), służby więziennej Wysp Owczych (Kriminalforsorgens afdeling), dowództwa na Wyspach Owczych (Færøernes Kommando) i naczelnego lekarza Wysp Owczych (Landslægen).

(7)

Ustawa Wysp Owczych o ochronie danych osobowych opiera się na standardach prawnych określonych w dyrektywie 95/46/WE i obejmuje wszystkie podstawowe zasady niezbędne do odpowiedniego poziomu ochrony prawa osób fizycznych do prywatności w kontekście przetwarzania danych osobowych. Stosowanie tych norm zapewnione jest przez sądowe środki odwoławcze i przez niezależny nadzór prowadzony przez właściwy organ nadzoru – urząd Inspektora Ochrony Danych Osobowych, posiadający kompetencje w zakresie przeprowadzania dochodzenia i podejmowania działań interwencyjnych.

(8)

W interesie przejrzystości i do celów zabezpieczenia zdolności właściwych organów w państwach członkowskich do zagwarantowania osobom fizycznym ochrony w zakresie przetwarzania ich danych osobowych konieczne jest określenie w niniejszej decyzji wyjątkowych okoliczności, w których uzasadnione może być zawieszenie przepływu określonych danych, niezależnie od uznania poziomu ochrony za właściwy.

(9)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią komitetu ustanowionego na podstawie art. 31 ust. 1 dyrektywy 95/46/WE,

a)

właściwy organ Wysp Owczych ustalił, że odbiorca narusza obowiązujące normy ochrony; lub

b)

istnieje duże prawdopodobieństwo, że normy ochrony są naruszane; istnieją uzasadnione podstawy, aby przypuszczać, że właściwy organ Wysp Owczych nie podejmuje lub nie podejmie w odpowiednim terminie właściwych kroków zmierzających do rozstrzygnięcia danej sprawy; dalsze przekazywanie danych spowodowałoby bezpośrednie niebezpieczeństwo wyrządzenia szkody podmiotom danych, a właściwe organy w państwie członkowskim podjęły odpowiednie w tych okolicznościach czynności w celu dostarczenia stronie odpowiedzialnej za przetwarzanie danych na Wyspach Owczych powiadomienia o powyższym oraz umożliwienia jej udzielenia odpowiedzi.

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/20

(1)

Zgodnie z procedurą określoną w art. 19 akapit drugi dyrektywy 2000/13/WE, władze Grecji poinformowały Komisję w dniu 1 czerwca 2009 r. o projekcie dekretu w sprawie umieszczania, na przetworach mlecznych wszelkiego rodzaju, informacji o kraju pochodzenia surowca (mleka) użytego do produkcji i sprzedaży konsumentowi końcowemu tych produktów oraz w sprawie obowiązków sprzedawców detalicznych dotyczących rozmieszczenia przetworów mlecznych w punktach sprzedaży.

(2)

Zgodnie z art. 1 ust. 1 notyfikowanego dekretu umieszczanie informacji stosuje się do mleka, mleka czekoladowego, jogurtów, wszelkiego rodzaju deserów mlecznych, śmietany, ryżu na mleku i śmietanek sprzedawanych konsumentowi końcowemu w zamkniętych opakowaniach.

(3)

Artykuł 1 ust. 2 notyfikowanego projektu stanowi, że jeśli wyżej wymienione produkty zostały wyprodukowane w Grecji, na zamkniętych opakowaniach tych produktów musi znajdować się informacja wskazująca na pochodzenie surowców (mleka), z których produkty te zostały wytworzone. Informacja taka musi zawierać przynajmniej informacje opisane w art. 1 ust. 2 lit. a) i b) projektu dekretu.

(4)

Zgodnie z art. 1 ust. 3 notyfikowanego projektu, w przypadku gdy wyżej wymienione produkty pochodzą z państw Unii Europejskiej innych niż Grecja lub zostały przywiezione z krajów spoza UE, na zamkniętych opakowaniach musi znajdować się informacja wskazująca przynajmniej na kraj produkcji tych produktów lub oznakowanie „Made in EU”.

(5)

W art. 1 ust. 6 notyfikowanego projektu ustanowiono reguły dotyczące sposobu, w jaki informacje te mają zostać przedstawione: muszą one znajdować się przynajmniej po jednej stronie opakowania, szczególnie po stronie uważanej za przód opakowania, pod nazwą handlową produktu i powinny one być napisane czytelnymi i nieusuwalnymi literami, po grecku.

(6)

W dyrektywie 2000/13/WE dokonano harmonizacji przepisów regulujących oznakowanie środków spożywczych, przewidując, z jednej strony, harmonizację niektórych przepisów krajowych, a z drugiej strony – ustalenia dla niezharmonizowanych przepisów krajowych. Zakres harmonizacji określony jest w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy, który zawiera wykaz danych szczegółowych, które muszą obowiązkowo znajdować się na etykiecie środków spożywczych, zgodnie z art. 4–17 i z zastrzeżeniem znajdujących się w nich wyjątków. W art. 4 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE przewiduje się ponadto, że w odniesieniu do określonych środków spożywczych mogą być wymagane inne dane szczegółowe, poza wymienionymi w art. 3 ust. 1 tej dyrektywy, przewidziane przez przepisy unijne lub, w razie ich braku, przez przepisy krajowe.

(7)

Artykuł 18 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE umożliwia przyjęcie niezharmonizowanych przepisów krajowych, o ile są one uzasadnione przesłankami wymienionymi w tym ustępie, m.in. zapobieganiem nadużyciom finansowym i ochroną zdrowia publicznego, oraz pod warunkiem że nie stanowią one przeszkody w stosowaniu definicji i zasad określonych w dyrektywie 2000/13/WE. Dlatego, w przypadku gdy dane państwo członkowskie przedstawiło projekt krajowych przepisów w zakresie oznakowania, należy zbadać ich zgodność z wyżej wymienionymi wymogami i przepisami Traktatu.

(8)

Władze Grecji utrzymują, że notyfikowany środek jest konieczny do ochrony konsumentów i że dostarcza im pełnych informacji – dzięki czemu są oni świadomi, z którego kraju pochodzi surowiec zawarty w danych produktach. Twierdzą one również, że projekt dekretu jest niezbędny do ochrony interesów greckich producentów mleka.

(9)

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8 dyrektywy 2000/13/WE wskazanie źródła lub pochodzenia jest obowiązkowe, w przypadku gdy zaniechanie podania takich danych szczegółowych może w istotnym stopniu wprowadzać w błąd konsumenta co do prawdziwego źródła lub pochodzenia środka spożywczego. Przepis ten wprowadza odpowiedni mechanizm chroniący konsumentów przed wprowadzeniem ich w błąd, w przypadku gdy niektóre elementy mogłyby wskazywać na źródło lub pochodzenie danego środka spożywczego inne od rzeczywistego. W przypadku przetworów mlecznych wymienionych w art. 1 ust. 1 notyfikowanego dekretu władze Grecji nie przedstawiły żadnego uzasadnienia, pozwalającego na stwierdzenie, że wprowadzenie, jako zasady ogólnej, obowiązku wskazywania kraju pochodzenia surowca (mleka) lub kraju produkcji, lub umieszczania oznakowania „Made in EU” jest konieczne, aby osiągnąć jeden z celów wymienionych w art. 18 ust. 2 dyrektywy 2000/13/WE.

(10)

W związku z powyższym Komisja wydała negatywną opinię, zgodnie z art. 19 akapit 3 dyrektywy 2000/13/WE.

(11)

Należy zatem wezwać władze Grecji, aby nie przyjmowały odpowiednich przepisów przedmiotowego projektu dekretu.

(12)

Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Łańcucha Żywnościowego i Zdrowia Zwierząt,

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/22

9.3.2010   

PL

Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej

L 58/23

1.

Strona 26, pkt 45, zamiast: „dodatek IV” powinno być: „dodatek V”.

2.

Strona 28, pkt 46, zamiast: „dodatek V” powinno być: „dodatek VI”.

3.

Strona 30, pkt 47, zamiast: „dodatek VII” powinno być: „dodatek VIII”.

4.

Strona 33, pkt 48, zamiast: „dodatek IX” powinno być: „dodatek X”.

5.

Strona 35, pkt 49, zamiast: „dodatek X” powinno być: „dodatek XI”.